Cultuurshock

Hallo allemaal,

vandaag exact alweer een maand in Suriname. Wat vliegt de tijd toch snel, alhoewel dit soms niet zo voelt op de afdeling. Daar zit ik nog steeds soms gewoon halve dagen op een stoel omdat er gewoon niets te doen is omdat iedereen zijn/haar eigen taak moet uitvoeren en als die taak erop zit, ja dan ben je dus gewoon klaar met je werk. Gelukkig weet ik de routine op de afdeling nu goed en kan ik mijzelf bezig houden met gesprekken met de patiënten waardoor ik de patiënten beter leer kennen. Ik merk dat de patiënten er ook van genieten dat ik even kom vragen hoe het met ze gaat alhoewel ze het ook wel raar vinden dat iemand aan ze vraagt hoe het gaat want ik krijg dan het standaard antwoord: 'Goed zuster'. Het valt mij ook dat de Surinaamse vrouwen echt niet snel klagen en alles nemen zoals het gaat. Ze zijn super volgzaam, tenminste zo komen ze over. In het ziekenhuis nemen de vrouwen netjes hun medicijnen, geven ze antwoorden op de vragen die worden gesteld en gaan ze zonder moeite mee naar een onderzoek/poli ook al wisten ze niet dat dit gepland stond. De dokter zijn/haar woord is het belangrijkste! Bijzonder aangezien in Nederland elke patiënt vraagt waar de medicijnen voor zijn, waarom ze dit onderzoek gaan krijgen, waarom ze deze behandeling krijgen en ga zo maar door.

Daarnaast werken ze hier ook super protocollair. Alles gaat volgens het protocol en als het even niet meer volgens het protocol gaat, ja dan lopen ze de deur bij de arts plat omdat ze dan niet weten wat te doen. Klinisch redeneren? Nooit van gehoord. De verpleegkundigen vinden hier dat ze meer in hun mars hebben dan buitenlandse studenten maar dat niet de mogelijkheid hebben om zichzelf te ontplooien vanwege allemaal tegenwerkende factoren. En het klopt dat de verpleegkundigen hier veel in hun mars hebben maar dan vooral op het gebied van handelingen. De opleiding hier bestaat ook uit handelingen en als jij je handelingen allemaal hebt afgetekend dan ben jij een goede verpleegkundige. Het standaard antwoord wat ik krijg als ik vraag naar hun visie op goede zorg is dat ze alle handelingen goed uitvoeren maar dat dit niet altijd goed lukt vanwege het gebrek aan materialen.

Ik stond vorige week dan ook volledig versteld van de volgende situatie. Een groep A-verpleegkundigen gingen om 13.00 uur de afdeling af omdat ze een verplichte kinder-reanimatie training moesten volgen. Allemaal prima maar om 14.30 uur waren ze nog niet terug en de dienstoverdracht moet plaats vinden. Er stonden alleen nog maar studenten op de kamers maar geen van de studenten wist wat ze moesten zeggen bij de dienstoverdracht. Sommige studenten wisten niet eens waarvoor de patiënt opgenomen was. De avonddienst liet dan ook duidelijk merken aan de studenten dat dit echt niet de bedoeling was. Ik stond er zelf ook perplex van dat de studenten niet eens konden benoemen wat de opnamediagnose was van de patiënt.

Een andere leuk verhaal wat ik vorige week meemaakte was een cultuurshock voor de vrouwen op de afdeling. Ik had vandaag de taak, zoals zo vaak, bloeddruk, pols en temperatuur meten (één voordeel, ik word nu goed in het manueel meten van een bloeddruk en het voelen van een pols :D). Maargoed op een gegeven moment kreeg ik de vraag of ik kinderen had, dus ik zei nee. Nouja dat kon opzich nog wel. Toen vroegen ze of ik een man had. Daarop was mijn antwoord ook nee. Nou dat was toch echt een no go voor hun en helemaal toen ze hoorde dat ik al 25 jaar was, ja toen was het hek helemaal van de dam. Hoe kon het nu zo zijn dat ik al 25 jaar ben en geen man heb. Dus ik uitgelegd dat het in Nederland echt niet zo ongewoon is om eerst je studie af te maken en dan carriére te maken om dan pas aan een man te beginnen. Nou dit was volgens de vrouwen echt een cultuurshock maar de oplossing stond ook al gelijk voor mijn neus want één van deze vrouwen had nog wel een 24-jarige jongen voor mij in de aanbieding. Één klein detail, hij is werkeloos maar dat gaf niet, want ja, ik werk toch!!! Hahahaha, toen maar even geprobeerd uit te leggen dat ik het toch wel fijn vind als de man ook werkt want ik wil niet dat hij afhankelijk is van mij. Ja dat vonden ze toch ook wel maar toch moest ik maar heel snel op zoek gaan naar een man, want zonder man in je leven heb je geen leven, aldus de vrouwen.

En ja waar kan je man beter vinden dan in het uitgaansleven. Het uitgaansleven hier in Suriname is leuk. Er zijn verschillende dansclub waar je heerlijk je heupen kan losgooien en waar ik mijn salsamoves kan laten zien want jajaja thuisfront, sinds vorige week zit ik op Salsa les samen met Louise en nog een huisgenoot. En wat vind ik de Salsa lessen leuk zeg. Maargoed terug naar het uitgaansleven. Wij als Nederlandse meiden, blijven echt niet onopgemerkt als een man vinden is echt niet zo moeilijk. De huwelijksaanzoeken kan ik al niet meer op één hand tellen hahahaha. Maar een man moet wel even iets meer moeite doen voor een huwelijksaanzoek dan dit alleen maar in mijn oor fluisteren XD Dus goed nieuws voor het thuisfront, ik ben nog steeds vrijgezellig XD

Vorige week zijn ook naar een festival geweest hier. Het parbo festival en dat was een belevenis opzich. Iedereen hier in Suriname kleed zich gewoon zoals zij zich wil. Waar wij in Nederland ons kleden naar ons figuur doen ze hier er geen enkele moeite voor om hun prachtige vetrollen te verbloemen. Ik vind het prachtig om te zien dat ze zich niet schamen voor hun lichaam en zich gewoon kleden zoals zij dat willen. Hier kan mening één nog een puntje aanzuigen.

Verder gaat het leven in het huis zijn gangetje met hier een daar een frustratie naar onze hond Ceasar die het geweldige karakter heeft alle prullenbakken/vuilniszakken om te gooien om deze door het hele te verspreiden met als gevolg 14 gefrustreerde huisgenoten die Ceasar wel wat kunnen aan doen maar dat laten en heel braaf zijn klerezooi gaan opruimen XD XD

Nou dat was het weer voor deze keer. Ik ga nu snel werken aan mijn opdrachten voor school, want ja het schijnt dat ik daarvoor hier zit.

Hele lieve groetjes

PS Hierbij de link met de foto's. Veel kijkplezier
https://picasaweb.google.com/100324796711247752640/Suriname