Stel zeker uit wat later ook nog kan ;)

Hallo allemaal,

ik ben al weer twee weken verder sinds mijn laatste reisverslag. Wat gaat de tijd toch snel, alhoewel dit op een dag stage wel even anders voelt. De stage dagen gaan tergend langzaam voorbij en verpleegkundigen zullen ook zeker geen stapje harder doen, die blijven liever zitten om te kletsen met collega's dan dat ze iets gaan doen, want het kan toch ook nog makkelijk over een uur???? Welkom op de afdeling Gynaecologie!

De eerste stage week was behoorlijk heftig aangezien ik twee keer een uitbrander had gekregen van een student verpleegkundige omdat ik niet volgens de Surinaamse werkwijze handelde. En geloof mij, Surinamers zijn niet heel tactisch in dingen communiceren. Van professionele communicatie hebben ze nog nooit gehoord. Gelukkig was mijn begeleider van die dag heel lief en heeft alles nog een rustig uitgelegd maar man wat een uitleg was dat zeg. Kort gezegd ik moet voor alle handelingen 100x lopen omdat de 'steriele' dingen niet bij de onsteriele dingen mogen komen, dan heb je nog een apart bakje nodig voor alle andere materialen, nog een bakje die je dan gebruikt voor prullenbak en ga zo maar door. Dan heb je nog tig krukken nodig om daar al je spullen om te zetten. Kortom, een hoop gedoe en geloop maargoed dat maakt wel dat je bezig bent en blijft en dat is op deze afdeling waar weinig te doen is zeker geen overbodige luxe.
Ik bied mijzelf dan ook graag aan om even naar het lab te lopen of even urine weg te brengen voor onderzoek of een medisch dossier te halen op een poli. Alles om maar bezig te blijven en de collega's maken daar ook goed gebruik van.

De tweede week van mijn stage stond ik ingedeeld op de behandelkamer. Dit houdt kort gezegd in dat ik mij of bezig houdt met de medicijnen of met de wondverzorging. De eerste dag heb ik mij vooral bezig gehouden met wondverzorging. En dat zijn dan alleen de keizersnee wonden. Maar wondverzorging is hier ook niet spectaculair. U trekt onsteriele handschoenen aan, trekt het wondverband van de wond af. U trekt steriele handschoenen aan, pakt met uw steriele handschoenen de onsteriele jodium (ja mensen, en we werken nog steeds steriel), pakt met uw steriele handschoenen, die ondertussen niet meer steriel zijn door de jodium maar ach wat geeft het, steriele gazen en dan maakt u met het jodium de wond schoon. Dan neemt u een groot steriel gaasje (deze pakt u gewoon met een blote handen), doet deze op de wond en plakt de wond af. En dit noemt met een steriele wondverzorging. Volgens mij staat er een iets andere omschrijving in de dikke van Dalen als het gaat om steriliteit, maargoed ik kan het ook mis hebben XD Maar de volgende zuster die maakte het helemaal bont, door met een steriele schaar/kocher het wondverband er af te halen omdat je steriel moet werken en vervolgens ook gewoon met haar steriele handschoenen de jodium pakt met beide handen en daarna de steriele gazen in beide handen vast houdt en deze overgiet met jodium, waardoor de steriliteit totaal verdwenen is. Maar ik zou geen kritische verpleegkundige zijn als ik daar geen idee overhad hoe ze wel steriel kunnen werken. Dus zo lief als ik dan ook weer ben XD heb ik mijn idee gedeeld met de verpleegkundige en die vond het een top idee en sindsdien werkt deze verpleegkundige steriel. Ik zeg 1 - 0 voor mij XD XD

De andere dagen heb ik geholpen met het delen van medicijnen maar niemand die aan mij vraagt, weet je wel wat voor medicijnen je geeft en waarvoor het medicijn dient. Hoe bedoel je patiëntveiligheid? Daarnaast mocht ik ook gelijk anti-biotica klaarmaken en geven. Niemand die vroeg weet je wel wat voor anti-biotica je geeft en hoe in hoeveel tijd deze moet inlopen etc. In Nederland moet ik eerst een hele medicijnentest doorstaan wil ik überhaupt paracetamol mogen geven maar hier is het allemaal geen probleem. En anti-biotica wordt gewoon klaargemaakt op zaal onder het motto dan kunnen de patiënten zien wat ze krijgen. Jaja, alsof patiënten daar op letten.

Patiënten hier in Suriname zijn ontzettend meegaand en op alles wat ik zeeg, krijg ik al standaard antwoord Ja Zuster. Ik moet nog steeds heel erg wennen aan de communicatie tussen patiënt en verpleegkundige. Ik merk dat ik zo graag gewoon wil vragen aan een patiënt van hoe gaat het? In plaats van de standaard vragen heeft u pijn, vloeit u, hoe gaat het plassen etc. Ik mis daarin echt het stukje betrokkenheid bij de patiënt en een stukje psychische begeleiding want hoe is om als 15-jarige zwanger te zijn??

Ondertussen heb ik veel gesprekken op de afdeling over kwaliteit, patiëntveiligheid etc maar het is lastig om met hen hierover in gesprek te gaan omdat ze vaak mijn vraagstelling niet begrijpen. Ze kijken mij dan aan alsof te water zien branden. Het lijkt ook wel alsof ze hier nooit echt over nagedacht hebben ofzo, dat is wel heel apart om te zien maar ook een leuke uitdaging om de afdeling daarover aan het nadenken te zetten.

Maargoed dit was een heel verhaal over stage. Naast stage heb ik ook nog een sociaal leven. In het huis wordt het steeds gezelliger en komen we steeds meer in de groep. Louise en ik zijn ook al twee keer naar de kerk geweest. 1x naar de evangelische broedergemeente en dat is vergelijkbaar met onze PKN. Toen ik daar binnen kwam voelde het echt als een warm welkom en aan het eind van de dienst kwam iedereen ook naar ons toe om ons een hartelijk welkom te heten en Gods zegen voor de komende week. De week erna zijn we naar een evangelische dienst geweest en dat vond ik best heftig. Sommige mensen moesten ineens huilen en vielen bijna om toen ze hun hart gaven aan God. Maar aan de andere kant ook weer een hele belevenis. Tijdens deze dienst stonden er ook vrouwen voorin de zaal die stonden te dansen en ik vond het mooi om te zien hoe zij hun lichaam gebruikte om God te aanbidden.

Verder is het wenproces nog steeds in volle gang. Zowel wennen aan het weer, want af en toe vallen er hier hele fikse regenbuien waardoor de straat in no-time blank staat. Warm douchen kennen ze hier ook niet, dus elke ochtend is het toch weer even schrikken van de koude straal maar na een paar seconden voelt het toch wel heel erg lekker zou een koude straal na een nachtje zweten.

Oja, we zijn vorige week ook nog naar de centrale markt en het rook daar weer even fris als de eerste keer. Daar raakten we in gesprek met een local vrouwtje die ons precies kon vertellen welke groente we moesten kopen en hoe we deze moesten bereiden dus dit vrouwtje gaan we zeker weten vaker bezoeken.

Nou dit was het weer voor deze keer.

Lieve groetjes uit Paramaribo

PS Ik ga een site zoeken voor al mijn foto's want op deze site kan ik maar een beperkt aantal foto's plaatsen dus die volgt nog ;)