Het begin

Goedemorgen allemaal,

na drie dagen internetloos te zijn geweest door een probleem ergens in Turku waar ze geen probleem konden vinden want alles was prima en oké (snappen jullie het nog, wij niet in iedergeval en alleen ons appartement heeft internet en de 10 andere niet), hier dan nu mijn allereerste bericht vanuit mijn kamer in Salo.

Voordat mijn reis begon, was ik al 2 weken bezig geweest met het inpakken van mijn koffer want ja, wat neem je allemaal mee naar Finland voor 4 maanden?? Zo wie zo hele warme kleren aangezien het hier behoorlijk koud kan worden (lees -15 °C). Maarja alleen de winterkleren bij elkaar wegen al een 23 kilo dus probleem. Na 2 weken kritisch te hebben gekeken wat ik nu wel en niet moest meenemen en iedere keer er weer wat uitgehaald te hebben, was het nog steeds niet gelukt om op de 23 kilo uit te komen. Het volgende probleem deed zich aan: Wat nu!!! Er begon in huize van Buren een zoektocht naar de aller aller-lichtste koffer die we maar konden vinden. Het goede nieuws de koffer werd gevonden maar het slechte nieuws: zelfs met deze super lichte koffer bleek de koffer veel te zwaar met mijn spullen erin plus daarbij kon de koffer niet rijden dus dat zou betekenen SJOUWEN en daar had ik nu net ff geen zin in :P Dan als laatste optie een koffer erbij te doen van 23 kilo maar dat betekent wel extra betalen . Zo gezegd zo gedaan en zo mocht ik in totaal 46 kilo en ik was daar als vrouw uiteraard heel erg blij mee ;)

Na een goede reis van Amsterdam naar Helsinki, moesten wij in Helsinki overstappen op een ander vliegtuigJE. En daar ging een wens van mij in vervulling, namelijk over het vliegveld lopen en in het vliegtuig stappen via de trap (zie foto). Als klein kind vond ik het fascinerend dat dit zomaar kon en dacht ik dat iedereen zo in het vliegtuig stapte maar toen ik voor het eerst ging vliegen, moest ik via de slurf het vliegtuig instappen en bleef mijn droom bestaan. Maar na een vrijdag is deze droom werkelijkheid geworden :D

Het enige probleem met het vliegtuig was dat er teveel bagage was (vind je het gek met al mijn zooi :P) en aangezien het een klein vliegtuigje was moesten er 3 mannen voorin het vliegtuig gaan zitten om het vliegtuig weer in balans te brengen.

Eenmaal in Salo werden we opgehaald door onze tutors (dit zijn studenten die ons wegwijs maken in Salo en op school). En ’s avonds hebben we nog heerlijk bijgeklets met mijn tutor en zijn verloofde.

Voordat we konden slapen in het appartement hebben we eerst alles schoon gemaakt en we vonden zelfs nog kleren van de vorige bewoonster zoals panty’s, handdoek, shirtjes en zelfs een pyjama (handig voor mijn roommie aangezien ze die was vergeten ;) )

Zaterdag hebben we Salo onveilig gemaakt maar de weg terug vinden was niet zo makkelijk als we dachten. Op een gegeven moment waren we de weg volledig kwijt en dat is niet handig als je met 4 zware tassen boodschappen loopt. Het enige wat we nog wisten was dat ons appartement bij een ziekhuis ligt :P. Het probleem in Finland is dat alleen de mensen onder 35 jaar een beetje Engels praten. Na nauwkeurig een voorbijganger uitgekozen te hebben op haar leeftijd en gevraagd hoe we bij het ziekenhuis konden komen maar hospital is een woord dat ze volgens mij niet kent want ze had werkelijk waar geen idee waar we het over hadden en begon ons de weg te wijzen naar the church (kerk). Dus…. ja dat is ook wel een ziekenhuis maar niet degene die wij bedoelde ;) Dus vol goede moed zijn we verder gelopen en na 40 min lopen (waar je normaal 20 min over doet) kwamen we moe en uitgeput thuis maar we hadden wel boodschappen ;)

Een zondag ben ik samen met 3 andere exchange students naar een springwedstrijd geweest dus speciaal voor mijn schoonzus en nichtjes dus hier speciaal voor jullie de foto’s.

Gisteren heb ik alles geregeld op school qua papieren ondertekenen, sleutel krijgen om zo in de school te komen, bibliotheekpas en pasje voor korting op de lunch. Dus vanaf nu af aan ben ik officieel a student at turku university of applied sciene.

Gisterenmiddag ben ik samen met de tutor van Nico en drie andere exchange students naar een verpleeghuis geweest omdat de tutor van Nico ook verpleegkundige studeert en daar zijn stage loopt. Tot mijn verbazing is het verpleegtehuis precies hetzelfde als in Nederland. Op school hebben ze dit al wel tegen gezegd maar om het nu in de praktijk te zien is wel raar omdat het zorgsysteem zo overeenkomt. De mensen die lichamelijke problemen hebben liggen apart van de mensen die geestelijke problemen hebben zoals dementie.

Sinds gisterenavond is ons huisje compleet en slapen er hier 2 Franse dames en 2 Hollandse dames (wij dus ;).

Dit was het voor deze keer.

Liefs vanuit Finland.

PS. Foto’s van mijn avontuur zijn te vinden op deze site onder het kopje (je raadt het al) foto’s ;)